ستردن= پاک کردن . در زاگرس سرین و سریدن پرکاربرد است.
پیش دانا بآستین دست حق
روی حق از گرد باطل بسترم.
ناصرخسرو.

همان راه یزدان بباید سپرد

ز دل تیرگیها بباید سترد

فردوسی

واژه ویر در شعر عنصری:

بویر ناید کس را بزرگ همت او

که همتش ز بزرگی نگنجد اندر ویر

مگر صلابتش از معجزات داودست

که باشد آهن و فولاد پیش او چو خمیر

عیوقی :

کنون کوفتادی به چنگم اسیر

شدی کند رای و شدی کند ویر

ناصر خسرو:

زین بد کنش حذر کن و زین پس دروغ او

منیوش اگر بهوش و بصیری و تیز ویر

واژه گژ به معنای جمع شدن:

به پیشانی چو ابرو خودنمایی

مبین کاندر همه چشمی گژ آیی

چو چشم آن به که در غاری نشینی ...

عسجدی :

من پیرم و فالج شده ام اینک بنگر

تا نولم گژ بینی و کفته شده دندان(تا پیشانی ام جمع شده ببینی و افتاده دندان)کفته: Kafteافتاده

شاید منظور شاعر تولم(پیشانی ام ) باشد و به اشتباه نولم خوانده شده است